Hoorn, Enkhuizen

Vandaag, 17 augustus, rondgewandeld in Hoorn. Conclusie is dat Hoorn tussen 1600 en laten we zeggen 1630, een bouwput was. En het leuke is dat daarvan nog veel overeind staat. Maar je wordt wel doodgegooid met gevels met ornamenten en spreuken. Veel welvaart in die tijd.

Nieuwsflits. Wat lees ik nu ineens?: "Hoorn piekt met corona in West-Friesland".  Als dat maar goed komt.

Enfin, in de 15e eeuw kende Hoorn een bloeiperiode mede door de lucratieve handel op de Oostzee (Polen en Baltische staten), bijvoorbeeld door graan uit Polen en Litouwen naar Italië te brengen. Maar ook waren ze goed in de lakenindustrie.

Gedurende de 16e en 17e eeuw kende de stad haar grootste bloei, en was Hoorn een van de steden die vertegenwoordigd was in de Vereenigde Oostindische Compagnie, de WIC (West-Indische Compagnie), de Noordse Compagnie (of Compagnie van Spitsbergen). En van die tijd stammen al die oude gebouwen.

Die gebouwen hebben nog iets opmerkelijks; veel gevels leunen naar voren. Verzakking? Nee. Het is zo bedacht en gebouwd. Toen nog in hout werd gebouwd, stak de 2e verdieping iets naar voren en de derde stak weer iets verder naar voren. In Alkmaar heb ik nog zo'n houten gevel gezien. Toen ze overgingen op baksteen, metselden ze gewoon voor het hout langs.

Verder nog noemenswaardig is dan Jan Pieterszn Coen op 17 augustus 2020 nog gewoon en onbeschadigd op zijn sokkel stond.

Rond het middaguur waren we klaar. Genoeg tijd nog om ook Enkhuizen te bezoeken. Enkhuizen is kleiner maar vergelijkbaar. De 17e eeuw was de bloeitijd van Enkhuizen. De stad had de grootste haringvloot van de Nederlanden, en bezat tevens een kamer van de VOC. Ook de West-Indische Compagnie was in de stad vertegenwoordigd. Door handel op de Oostzeelanden, Engeland, West-Afrika en Indië werd Enkhuizen rijk. Er woonden toen meer mensen dan nu.

Ook hier hebben we de wandelroute op de kaart gevolgd. Ook nu vonden we dat er een betere route mogelijk was. In de Oosterhaven zijn we op zoek gegaan naar Herbert zijn roots. Herbert is een oude schipper die we kennen uit het Hoevenlakense, maar tegenwoordig is hij liever in Portugal.

Rond een uur of 7 waren we weer terug in Hoorn.