Finca La Mara punt nl

Vandaag weer 12 uur rijden. Om 6 uur vertrokken. Rijden in Frankrijk is goed te doen. De Fransen houden zich goed aan de snelheidslimiet. In Spanje hetzelfde. Bochtig en bergachtig in de Pyreneeën maar daarna een vlak parcours.  Dit stuk Spanje is erg vlak. Veel graan en zonnebloemen boven Madrid en verder naar het zuiden afgewisseld met grote velden olijfbomen. Dit lijkt mij een moeilijk gebied.  Ongeveer bij Madrid liep het kwik op naar de 40°C om vervolgens rond de 40 te blijven schommelen tot 6 uur smiddags. We hadden afgesproken om (uiteindelijk)  half 8 met een mevrouw bij een bruggetje. Zij reed voorop naar onze bestemming. Eerst kronkelend over hobbelig asfalt de berg op. Na 5 km linksaf een puinpad op. Omhoog en weer naar beneden. Zelfs haar auto kon een paar haarspeldbochten niet in 1 x nemen, laat staan die Volvo van ons. Een keer steken en dan weer verder. Na ongeveer een km hobbelpad eindelijk bij de poort van ons huis. En achter de poort nog 500 meter oprit. Het laatste stuk slippend en zwetend naar boven tot aan de voordeur. Tijd voor een 4x4 Panda zou Rob zeggen.
Het huisje, desolaat tussen struikgewas en olijfbomen, waar de krekels zich wel laten horen maar niet laten zien, eigendom van een stel uit Nunspeet, zag er gezellig uit. Rode pannen en witgestucte muren met een veranda overgroeid door wijnranken. Aan de foto in de keuken was te zien dat het in 2001 nog een bouwval was. Van binnen koel. 9 bedden, dus wie wil, kan komen logeren. 'sAvonds geitebellen in de heuvels.
Morgen maar eens zien hoe het in Malaga is.