Wijnboer

Irrigatie is hier in Portugal, maar ook in Spanje van groot belang. De kunst is het beschikbare water op de juiste plek te krijgen. Daarvoor hebben ze allerlei watergoten aangelegd om water dat uit een natuurlijke bron komt gecontroleerd op de juiste plek te krijgen. Bij Herbert en Marijke zitten er aftakkingen in die goten waar een schot in zit die ze 1 uur per week op zaterdag tussen Half elf en half twaalf mogen opendoen. Dit is allemaal beschreven en vastgelegd in een soort schriftje. Ook het verplichte schoonmaken van de gezamenlijke goten is geregeld.

Dinsdag ochtend zijn we naar de wijngaard geweest om de wijn te proeven waarvan we al wisten dat we die zouden gaan kopen. De beschrijving: Perfecte balans tussen de variëteiten Alvarinho, Treixadura en Loureiro. Citroenaroma, met hints van rijpe appel. Goede binnenkomst in de mond, fris en delicaat. Kun je niet laten staan.

En ook nog een wijn met een intens bloemig aroma en tonen van steenfruit. Dit is een zoete en frisse wijn met een elegante afdronk in de mond.  Ideaal bij schaaldieren, vis en wit vlees.

Rondleiding gehad, maar snappen nog niet goed waarom de Galiciërs de wijnranken horizontaal laten groeien. In Galicië moet je dus onder de ranken doorlopen en boven je hoofd plukken. 

Daarna doorgereden naar Fortaleza de Valença. Een loei van een vesting bij de grens met Spanje. Binnen de vesting muren een mooi stadje. Echt wel de moeite waard. De diversiteit in winkels was wel uiterst laag. Dat dan weer wel.

De brug over gelopen naar Tui en weer terug. Een brug geïnspireerd door Eiffel met de weg beneden en het spoor daarboven.

Savonds klaverjassen met veel verwarring over de regels. Elke keer werden de regels veranderd waardoor Herbert en ik wel moesten verliezen. Erg jammer allemaal