Woensdag naar Florence

Woensdag. In de Frecciarossa met 299 km/uur zijn we weer op weg naar Milaan. Een wolkenloze lucht met uitzicht op de Alpen waar de besneeuwde toppen schitteren in de zon, en in het zuiden zie je in de verte de Apennijnen. Daartussen is het vlak, heel vlak.
Vandaag hebben wij stoelen gereserveerd in de Frecciarossa. Voor het eerst wordt dat ook gecontroleerd. De trein is op dit deel van het traject overigens bijna leeg.
Het station van Milaan is ontworpen als een soort eindstation; de trein gaat niet door maar moet in zn achteruit het station verlaten. Alle treinen moeten dat zo doen. Je hoeft dus ook niet onder of over de sporen heen om bij het goede perron te komen; aan de kopse kant is daar de ruimte. In Stuttgart en Turijn was dat ook zo. Het station van Milaan is wel indrukwekkend en groots opgezet en dat geldt ook voor die van Turijn, waarbij Turijn misschien ook nog wat allure heeft gekregen toen in 2006 de Olympische spelen hier werden gehouden.

Milaan ligt weer achter ons en zijn we op weg richting Piacenza, Modena en Bologna. Nu komen we steeds verder weg van de Alpen en komen we dichter bij de Apennijnen. Daartussen is het vlak. Twee uur na vertrek uit Turijn is er een stop bij Regio Emilia. Met de Auto zou dit drie uur rijden zijn geweest. Maar dan had ik het boek van Thomas Rosenboom nooit uit hebben gekregen, wat toch al een uitdaging is. Vanaf Bologna gaat het zuidwaarts de Apennijnen in. Het lijkt wel één lange tunnel. In Florence rechtstreeks naar het logeeradres gelopen. We zitten in een huis waar, echt waar, Galileo Galilei heeft gewoond. In de middag nog een rondje gedaan o.a. over de Ponte Vecchio. Op de brug is het mooi met allerlei sierraad winkels, maar van een afstand is het een lelijke brug. De dag met pizza afgesloten en  in de regen teruggelopen naar huis. Morgen gaat het de hele dag regenen...