Fuente Dé, tweede ronde

Eerst even gisteravond. Restaurant bij de camping. We zaten inderdaad aan de achterste tafel op het terras, beetje onopvallend misschien. Omdat het lang duurde voordat er iemand langs kwam om te vragen of we wat wilden eten, zijn we maar weer Kniffel gaan spelen. In mijn herinnering ging het goed, met Carla dus.  Het was nog vroeg voor Spaanse begrippen dus maakte het niet zoveel uit dat er geen  bestellingen werden opgenomen. Maar op een gegeven moment wil je niet langer vergeten worden en hebben we binnen een plaatsje bemachtigd. Na het hoofdgerecht weer verder met Kniffel en weer was het geluk aan Carlas zijde. Zelfs mijn toetje werd niet geleverd.

Maandag gaan we wandelen vanuit Fuente Dé en dan eerst met de gondel. Vervolgens de Picos in en, helaas dezelfde weg terug. Maar een gondel is niet een gondel in Oostenrijk. We stonden om 11 uur bij de gondel en kwamen erachter dat je moet reserveren. De eerste mogelijkheid was om 2 uur, drie uur wachten dus. Wachten is geen optie, dus een andere route gepakt, hier bekend als route 25. Stijgen, door een pas, dan door een soort hooggelegen vallei en vervolgens door een andere pas weer naar beneden. De eerste 4 uur geen schaduw maar een brandende zon. Een typisch Picos landschap, kaal en veel grijze stenen. In de vallei boven, tussen de twee passen stroomde wat water en er graasden koeien. Eveneens een hut om te overnachten voor mensen die meerdaagse wandeltochten maken. Maar wij moeten door.

Het pad voor de afdaling is net als de weg omhoog; veel puin en grind waar je gemakkelijk op uitglijdt. Het blijft opletten. Zig-zaggen omhoog en zig-zaggen naar beneden en soms zie je het pad niet omdat overal puin ligt.

Voor de lunch hebben we mee: elk 10 cm stokbrood en elk een halve liter water en 8 koekjes. Als er een restaurant halverwege is, is dat ruim genoeg. Is er geen restaurant dan moeten we het ermee doen. Zo weinig mogelijk ballast mee.

We hebben ook de tactiek afgesproken om niet de richting van de gieren te kiezen. De gieren gaan daar rondcirkelen waar ze eerder slachtoffers hebben gevonden. En slachtoffers zijn mensen die verdwaald zijn. Dus let op de gieren!

Eigenlijk beginnen we pas met drinken als we op de top zijn. Het moeilijkste is dan achter de rug. Ik heb op ongeveer 3/4 van de afstand, we waren al een tijdje aan het dalen, mijn fles weer opnieuw gevuld bij een drinkbak voor de koeien. Je weet maar nooit; liever aan de schijt dan last van verdroging. Zover kwam het niet. Temeer we een paar honderd meter voor het einde een camping tegenkwamen met een bar. Een hele mooie camping dus in Fuente Dé.

Terug op de camping gaat Carla in het zwembad en ik niet. Maar als ze terugkomt heeft ze een ijsje voor me, oh, ook nog een biertje.

De statistieken:

Afstand: 15,3 km

Van 1065 naar 2037 meter (het hoogste punt)

Positief hoogteverschil: 1564 meter

Terug na 5 uur en drie kwartier waarvan 4 uur bewogen

Hoe vaker je dit doet, hoe minder het voorstelt.