Gaudi

Barcelona is een mooie, schone stad. Wij zitten in het oude deel met de smalle, kromlopende straatjes. Zo smal dat auto's niet kunnen passeren. De meeste straatjes zijn dan ook autovrij. Straten zonder groen met overal wel winkeltjes, terrasjes en kunstenaars en handwerkslieden. En natuurlijk de souvenirs winkels. Het enige groen zijn de planten aan de balkons en de platanen in de straat en op pleintjes. Hier en daar een park.

Naast onze oude buurt is de Gotische buurt. Deze is ruimer opgezet met bredere straten met grotere huizen/gebouwen. Deze wijk is nieuwer.

Daar weer buiten heb je de wijken die zo op de kaart te zien, een kaarsrecht patroon hebben. Op de kaart lijkt het net een dambord. 

Maar hiervoor kom je niet naar Barcelona. Je komt hier voor de creaties van Gaudi.

Het mooie is dat de buitenkant vaak gratis is. Je mag het bekijken, als het kan er omheen lopen en door het gaas kijken. Maar elke keer is er een kassa voor als je binnen wilt kijken. Wij hadden kaartjes voor twee binnenkanten: Sagrada Familia en Park Güell en daarnaast vrij kijken naar de buitenkant van  Casa Milà en Casa Batllo.

De Sagrada Familia is met geen pen te beschrijven en daar ben ik dus snel klaar mee. Park Güell kent ook zijn gelijke niet en dus even uniek als de Sagrada Familia maar minder oogverblindend en verbazingwekkend.

Wat de Sagrada nog bijzonderder maakt is dat je om de 20 jaar kunt kijken of ze al klaar zijn. We spraken onze Airbnb-host die vertelde dat zijn grootvader, die autocoureur was, nog een race rond de bouwplaats had gereden, wat toen nog aan de buitenrand van Barcelona lag. Nu past het oorspronkelijke ontwerp eigenlijk niet meer tussen de wegen.

Enfin, het was een mooie dag, dat wel.

's Avonds wijntje gedronken met de Serv en zijn Russische vrouw. Hun namen weet ik niet meer. Nimania en Natasha denk ik nu maar over zijn naam ben ik hoogst onzeker. Hij wist meer over het Nederlandse voetbal vanaf het tijdperk Cruijff dan ik. En dat is geen schande.