Sevilla

Doen we Sevilla ook nog? De eeuwige reden is: we zijn nu toch in de buurt.

Er zitten wel een paar nadelen aan dit bezoek. We hebben al zoveel gezien en wat voegt dit nog toe? Terwijl het wel weer anderhalf uur rijden is en het 37°C gaat worden. Niet echt de beste omstandigheden als je in een stad slentert. Het alternatief is een rondje rijden in de buurt langs dorpjes. Ook mooi maar ook warm. Of aan het zwembad blijven liggen. 

Goed. Vanmorgen zijn wij aangekomen in het Novotel in Sevilla. Onze eerste bezienswaardigheid was het Novotel. Meer precies: de entree en het restaurant. Nog preciezer: de tegels van Marianne. Ons bezoek duurde niet lang. Even kijken, foto maken en weer in de auto naar het centrum. 

We begonnen met de Joodse wijk Santa Cruz. Een gezellige wijk met nauwe straten en huizen van ongeveer 5 of 6 hoog. In deze wijk ligt ook het Alcazar (koninklijk paleis) en de kathedraal met zijn toren. Ook dit allemaal weer verbouwde Moorse gebouwen waar je de Moorse invloeden nog kunt zien. Beiden hebben we niet van binnen bekeken. Het Alcazar is echter wel een aanrader.  Het is waarschijnlijk het oudste nog in gebruik zijnde paleis van Europa. Een ander historisch gebouw in het Alcazar is het Casa de Contratación. Alle Spaanse handel met de Nieuwe Wereld werd hier geadministreerd en bevatte ook een zeevaartschool onder leiding van Vespucci. Sevilla was ooit rete belangrijk.

De toren bij de kathedraal was de toren van de moskee. Je kunt naar boven op de fiets. Er is geen trap.

En dan naar Plaza de Toros de la Maestranza. Volgens de folder de grootste arena van Spanje. Hier zijn we binnen geweest. De trots druipt er vanaf. De geschiedenis is zo'n beetje dat in de middeleeuwen ridders hun vaardigheid in het steken en paardrijden oefenden op stieren voor als ze tegen andere ridders moesten vechten tijdens veldslagen en toernooien. Toen kwamen ze op het idee om dat in een arena te doen. Dan kunnen er mensen komen kijken en de stier ontsnapt niet. Voor de paarden was deze bezigheid nogal ongewis. Menig paard werd doorboord. Toen werd alles gemoderniseerd. Er kwam een stierenvechter met een lapje en een idioot kostuum. Deze kreeg een paar helpers. Die Spanjaarden noemen dit alles een combinatie van kunst en moed.

In het museum van de arena zijn allerlei schilderijen te vinden van stieren, hun uitdagers, hun kostuums, hun wapens en andere parafernalia. Stierenkoppen aan de muur en een opgezette stier (met hechtingen) verfraaien het museum. Mens en dier als goden vereerd.

Daarna naar Torre del Oro, de gouden toren. Deze toren maakte destijds deel uit van de Moorse stadswal van Sevilla en diende als opslagplaats van goud uit de Nieuwe Wereld, later als gevangenis. Het goud was er toen al uit.

Dan naar het Plaza de España, maar eerst paella halen op de hoek. Te veel en eigenlijk te zout. Moet beter kunnen.

Het Plaza de España is gebouwd voor de Ibero-Amerikaanse tentoonstelling  van 1929. De Plaza is een enorme halve cirkel die volledig wordt omringd door gebouwen. Onderaan deze gebouwen bevinden zich 52 tegelmozaïeken waarop alle Spaanse provincies zijn afgebeeld. Midden op het plein staat een fontein en het middenplein wordt bijna volledig omringd door een kanaal waarover vier bruggen zijn aangelegd die de 4 oude koninkrijken van Spanje (León, Castilla, Aragón en Navarra) vertegenwoordigen. Eén en al symboliek, maar erg mooi en indrukwekkend.

En toen waren we het zat en zijn we naar huis gegaan. Thuis ging het bijna rechtstreeks uit de auto in het zwembad.  Sevilla is de moeite waard en eigenlijk moet je een fiets of elektrische step of Segway huren. Sevilla is namelijk plat in tegenstelling tot de andere steden die we bezochten. Het heeft ook meer allure door zijn belang in de gouden eeuwen van Spanje.

Was ik bijna de tabaksfabriek vergeten. Als je er langs loopt zou je niet zeggen dat dit een fabriek was. Stamt uit de 18e eeuw toen Spanje heel Europa van tabak en sigaren voorzag en daar grote winsten mee behaalde. Dat is te zien aan het gebouw en bijzonder dat het er nog staat.